VÍTI

beacon

* * *

m.

1) token, mark, signal; þat þótti eigi góðs v., it boded nothing good;

2) as a naut. term; hafa vita af landi, to stand so near land as to be aware of it;

3) a beacon, kindled as a warning signal (brenna, kveikja, kynda vita).

* * *

n. [A. S. wîte; Old Engl. wite], a fine, sconce; sex marka víti, Grág. i. 319; skal þar gjaldask vítið, 451; Þorgils segir, at hón skal víti (punishment) fyrir taka, Fms. vii. 219; slíkt víti sem hann hafði á sér tekit, xi. 117; ef þú bregðr eigi af … ella liggr þér á víti, iv. 27; er þat ráð at Hákon skapi þér víti fyrir, ok far þú í sveit hans, vii. 153; leiðar-víti, see leið; hel-víti, q. v.: the saying, láta sér annars víti at varnaði, Nj. 23 (Sól. 19); borða-víti, a table-sconce; en er kom at Jólum vóru víti upp sögð, but when Yule came the sconces were declared, Fms. vi. 242; (cp. the sconces in the Oxford Colleges).

COMPDS: vítisgjald, vítishorn, vítalauss, vítilauss, vítislauss, vítaverðr.